EFFECTS OF THE STAD COOPERATIVE LEARNING TECHNIQUE ON LEARNING ACHIEVEMENT IN VOLLEYBALL OF UPPER SECONDING SCHOOL STUDENT

Abstract

This experimental research aimed to: (1) examine the effect of cooperative learning on the learning achievement in volleyball among upper secondary school students; (2) compare the volleyball learning achievement before and after instruction among students who received cooperative learning; and (3) compare the post-instruction learning achievement in volleyball between students who received cooperative learning using the STAD technique and those who received instruction through the 5-step physical education model. The sample consisted of 60 Grade 11 students enrolled in the volleyball course at Phothisarn Pittayakorn School during the second semester of the 2024 academic year. The students were divided into an experimental group, which received cooperative learning, and a control group, which received instruction based on the 5-step physical education model. Research instruments included a volleyball lesson plan based on cooperative learning, a volleyball skill assessment, a multiple-choice knowledge test on volleyball skills, an attitude questionnaire toward the volleyball course, and a desirable traits assessment. Data were analyzed using mean, standard deviation, paired-sample t-test, one-sample t-test, independent-sample t-test, and one-way ANCOVA. The findings revealed that: (1) cooperative learning (STAD) significantly affected students’ volleyball learning achievement; (2) the post-test scores of students in the experimental group were significantly higher than their pre-test scores at the 0.05 level of significance; and (3) the post-instruction learning achievement of students in the experimental group was significantly higher than that of students in the control group, also at the 0.05 level of significance.

วิจัยเชิงทดลอง มีความมุ่งหมาย 1) ศึกษาผลของการจัดการเรียนรู้แบบร่วมมือที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาวอลเลย์บอลของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย 2) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ของการจัดการเรียนรู้วอลเลย์บอลก่อนและหลังเรียนของกลุ่มที่ได้รับการจัดการเรียนรู้แบบร่วมมือ และ 3) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ของการจัดการเรียนรู้วอลเลย์บอล หลังเรียนระหว่างกลุ่มที่ได้รับการจัดการเรียนรู้แบบร่วมมือด้วยเทคนิคเอสทีเอดี และกลุ่มที่ได้รับการจัดการเรียนรู้พลศึกษา 5 ขั้นตอน กลุ่มตัวอย่างคือนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนโพธิสารพิทยากร ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2567 ที่ลงทะเบียนเรียนรายวิชาวอลเลย์บอล จำนวน 60 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้แบบร่วมมือ และกลุ่มควบคุม ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ทางพลศึกษา 5 ขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แผนการจัดการเรียนการสอนวิชาวอลเลย์บอลโดยใช้การจัดการเรียนรู้พลศึกษาแบบร่วมมือ แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาวอลเลย์บอล ซึ่งประกอบด้วย 1) เเบบวัดทักษะวอลเลย์บอล 2) เเบบวัดความรู้วิชาวอลเลย์บอล (เเบบปรนัย) เรื่อง ทักษะวอลเลย์บอล 3) แบบวัดเจตคติที่มีต่อรายวิชาวอลเลย์บอล 4) แบบวัดคุณลักษณะอันพึงประสงค์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยคำนวณค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานการทดสอบค่าที ด้วยเทคนิคการทดสอบทีแบบจับคู่ การทดสอบทีแบบกลุ่มตัวอย่างเดียว การทดสอบทีแบบอิสระ และการวิเคราะห์ความแปรปรวนร่วมแบบทางเดียว ผลการวิจัยพบว่า 1) การจัดการเรียนรู้แบบร่วมมือ (STAD) มีผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาวอลเลย์บอลของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย 2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในวิชาวอลเลย์บอลของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้พลศึกษาแบบร่วมมือผลการเรียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05และ 3) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในวิชาวอลเลย์บอลหลังเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ระหว่างนักเรียนที่ได้รับการจัดการเรียนรู้พลศึกษาแบบร่วมมือ สูงกว่านักเรียนที่ได้รับการเรียนรู้แบบพลศึกษา 5 ขั้นตอน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05