THE EFFECTS OF MINDFULNESS BASED COGNITIVE THERAPY (MBCT) GROUP COUNSELING PROGRAM TO BURNOUT OF POLICE OFFICER

Abstract

This quasi-experimental research aimed to: 1) compare the levels of work burnout among police officers in Bangkok before and after participating in a Mindfulness-Based Cognitive Therapy (MBCT) group counseling program, and 2) compare the levels of work burnout between the experimental group, which participated in the program, and the control group, which did not. The sample consisted of 30 police officers from a police station in Bangkok. They were randomly assigned to two groups: 15 participants in the experimental group and 15 in the control group. A pretest-posttest design was employed to assess levels of work burnout. Data were analyzed using mean, standard deviation, and independent and paired sample t-tests. The results indicated that: 1) Prior to the intervention, both groups demonstrated high levels of work burnout. After the intervention, the experimental group exhibited a statistically significant reduction in all dimensions of burnout, whereas the control group showed an increase in burnout levels. 2) The experimental group showed statistically significant differences (p < .05) in all aspects of work burnout between pretest and posttest, while no significant differences were found in the control group. 3) A statistically significant difference in post-intervention burnout levels was found between the experimental and control groups, with the experimental group exhibiting lower levels of burnout.

การศึกษาครั้งนี้เป็นงานวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อเปรียบเทียบภาวะหมดไฟในการทำงานของเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ปฏิบัติงานในกรุงเทพมหานคร ระหว่างก่อนและหลังเข้าร่วมโปรแกรมการปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎีการบำบัดการรู้คิดโดยอาศัยสติ 2) เพื่อเปรียบเทียบภาวะหมดไฟในการทำงานของเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ปฏิบัติงานในกรุงเทพมหานคร ระหว่างกลุ่มทดลองที่เข้าร่วมโปรแกรมฯ และกลุ่มควบคุมที่ไม่ได้เข้าร่วมโปรแกรมฯ กลุ่มตัวอย่างคือ เจ้าหน้าที่ตำรวจที่ปฏิบัติงานในสถานีตำรวจนครบาลแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานครแผนกป้องกันและปราบปรามจำนวน 30 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง 15 คน และกลุ่มควบคุม 15 คน ดำเนินการวิจัยแบบวัดก่อนและหลังในกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้คือ แบบวัดภาวะหมดไฟในการทำงาน และโปรแกรมการปรึกษาแบบกลุ่มตามทฤษฎีการบำบัดการรู้คิดโดยอาศัยสติ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยคะแนนโดยใช้สถิติ Paired t-test และ Independent t-test ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับภาวะหมดไฟในการทำงานก่อนการทดลองของกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมอยู่ในระดับสูงทุกด้าน หลังการทดลองระดับภาวะหมดไฟในการทำงานของกลุ่มทดลองลดลงอยู่ในระดับต่ำทุกด้าน ส่วนในกลุ่มควบคุมมีระดับภาวะหมดไฟในการทำงานเพิ่มสูงขึ้นเมื่อเปรียบเทียบกับก่อนการทดลอง 2) ค่าเฉลี่ยคะแนนแบบวัดภาวะหมดไฟในการทำงานก่อนและหลังการทดลองของกลุ่มทดลองทุกด้านแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ในส่วนของกลุ่มควบคุมพบว่า ค่าเฉลี่ยคะแนนแบบวัดภาวะหมดไฟในการทำงานก่อนและหลังการทดลองทุกด้านไม่แตกต่างกัน 3) ผลการเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยคะแนนแบบวัดภาวะหมดไฟในการทำงานระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมก่อนการทดลองไม่แตกต่างกัน ส่วนหลังการทดลองแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05