THE INFLUENCE OF INSTRUCTIONAL LEADERSHIP OF SCHOOL ADMINISTRATOR, TEACHERS' TEACHING BEHAVIOR AND ORGANIZATIONAL HEALTH OF STUDENT QUALITY AT THE SECONDARY LEVEL IN SCHOOLS OF BANGKOK METROPOLITAN ADMINISTRATION.

Abstract

The objectives of this study were to: 1. examine the levels of instructional leadership of school administrators, teachers' teaching behavior, organizational health, and student quality in secondary schools under the Bangkok Metropolitan Administration; 2. investigate their relationships; and 3 analyze their direct, indirect, and total influences on student quality. The sample consisted of 280 lower and upper secondary school teachers, in the academic year 2024. The sample size was determined using the concept of Hair et al. (2006). The research instrument was a 5-point Likert scale questionnaire, with content validity verified by experts, yielding Item Objective Congruence (IOC) values ranging from 0.60 to 1.00. The questionnaire reliability, measured by Cronbach’s Alpha Coefficient, was 0.985. Data analysis was conducted using Structural Equation Modeling (SEM) to assess the model’s consistency with empirical data. The findings revealed that: 1. instructional leadership, teachers' teaching behavior, organizational health, and student quality were all at the highest level. 2. Pearson correlation coefficients between all studied variables indicated statistically significant relationships at the .01 level, with the highest correlation between instructional leadership and organizational health, followed by teachers' teaching behavior and organizational health, instructional leadership of school administrators and teachers' teaching behavior, instructional leadership of school administrators and student quality, and organizational health and student quality. The lowest correlation was between teachers' teaching behavior and student quality. The relationships that may cause multicollinearity showed that all variables were moderately correlated, with correlation coefficients ranging from 0.637 to 0.761, indicating that this set of variables was appropriate for Path Analysis. 3. The influence model, after adjustment, and empirical data analysis, revealed that the model variables explained 60.70% of the variance in student quality. The direct effects (DE) on student quality were instructional leadership (beta = 0.348), teachers' teaching behavior (beta = 0.178), and organizational health (beta = 0.288), all statistically significant at the .001 level. When these three variables increase, student quality also increases. Additionally, instructional leadership had an indirect effect on student quality (beta = 0.047) at the .001 significance level, with teachers' teaching behavior acting as a mediating variable. Additionally, organizational health had an indirect effect on student quality (beta = 0.097) at the .001 significance level, with teachers' teaching behavior acting as a mediating variable. These findings indicated that when instructional leadership of school administrators and organizational health increase, they positively influence teachers' teaching behavior, resulting in improved student quality.

การศึกษาครั้งนี้มีความมุ่งหมาย 1. เพื่อศึกษาระดับของภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา พฤติกรรมการสอนของครู สุขภาพองค์การ และคุณภาพผู้เรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาของโรงเรียนในสังกัดกรุงเทพมหานคร 2. เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ของภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา พฤติกรรมการสอนของครู และสุขภาพองค์การ ที่มีต่อคุณภาพผู้เรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาของโรงเรียนในสังกัดกรุงเทพมหานคร 3. เพื่อศึกษาอิทธิพลทางตรง อิทธิพลทางอ้อม และอิทธิพลรวมของภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา พฤติกรรมการสอนของครู และสุขภาพองค์การ ที่มีต่อคุณภาพผู้เรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาของโรงเรียนในสังกัดกรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ ครูผู้สอนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นและมัธยมศึกษาตอนปลายของโรงเรียนในสังกัดกรุงเทพมหานคร ปีการศึกษา 2567 จำนวน 280 คน โดยใช้วิธีการกำหนดขนาดของตัวอย่าง ตามเเนวคิดของ Hair; et al. (2006) ในการวิจัยครั้งนี้ผู้วิจัยสร้างเครื่องมือเป็นแบบสอบถามชนิดมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ ซึ่งผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาจากผู้เชี่ยวชาญ ได้ค่าความสอดคล้อง (IOC) ระหว่าง 0.60-1.00 และทำการหาค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค (Cronbach’s Alpha Coefficient) ค่าความเชื่อมั่นนของแบบสอบถามทั้งฉบับมีค่าเท่ากับ 0.985 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติทดสอบ SEM เพื่อเป็นการตรวจสอบความกลมกลืนระหว่างโมเดลการวิจัยกับข้อมูลเชิงประจักษ์ ผลการวิจัยพบว่า 1. ระดับปัจจัยภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา พฤติกรรมการสอนของครู สุขภาพองค์การ เเละคุณภาพผู้เรียนของโรงเรียนในสังกัดกรุงเทพมหานคร โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด 2. ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน (Pearson's Correlation Coeffient) ระหว่างตัวแปรที่ศึกษาแต่ละตัว พบว่า ความสัมพันธ์ของตัวแปรมีความสัมพันธ์กันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ทุกตัวแปร โดยตัวแปรคู่ที่มีความสัมพันธ์กันมากที่สุด คือ ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา และสุขภาพองค์การ รองลงมาคือ พฤติกรรมการสอนของครู และสุขภาพองค์การ, ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา และพฤติกรรมการสอนของครู, ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา และคุณภาพผู้เรียน, สุขภาพองค์การ และคุณภาพผู้เรียน และตัวแปรคู่ที่มีความสัมพันธ์กันน้อยที่สุด คือ พฤติกรรมการสอนของครู และคุณภาพผู้เรียน ตามลำดับ เมื่อพิจารณาค่าความสัมพันธ์ที่จะทำให้เกิดภาวะร่วมเส้นตรง พบว่า ทุกตัวแปรมีความสัมพันธ์กันระดับปานกลาง คือ มีความสัมพันธ์อยู่ระหว่าง 0.637-0.761 แสดงให้เห็นว่าข้อมูลจากตัวแปรชุดนี้ มีความเหมาะสมที่จะนำไปวิเคราะห์เส้นทาง (Path Analysis) ต่อไป 3. โมเดลอิทธิพลของภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา พฤติกรรมการสอนของครู และสุขภาพองค์การ ที่มีต่อคุณภาพผู้เรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาของโรงเรียนในสังกัดกรุงเทพมหานคร หลังปรับโมเดล ข้อมูลเชิงประจักษ์ พบว่า ตัวแปรโมเดลสามารถอธิบายความแปรปรวนของคุณภาพผู้เรียนได้ ร้อยละ 60.70 โดย อิทธิพลทางตรง (Direct Effect: DE) ต่อตัวแปรคุณภาพผู้เรียน คือ ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษา (beta = 0.348) พฤติกรรมการสอนของครู (beta = 0.178) และสุขภาพองค์การ (beta = 0.288) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 เมื่อตัวแปรทั้ง 3 เพิ่มระดับขึ้นก็จะส่งผลให้ตัวแปรคุณภาพผู้เรียนเพิ่มขึ้น นอกจากนี้ ตัวแปรภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาอิทธิพลทางอ้อมต่อตัวแปรคุณภาพผู้เรียน (beta = 0.047) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 โดยมีตัวแปรพฤติกรรมการสอนของครูเป็นตัวแปรส่งผ่าน และ ตัวแปรสุขภาพองค์การ มีอิทธิพลทางอ้อมต่อตัวแปรคุณภาพผู้เรียน (beta = 0.097) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 โดยมีตัวแปรพฤติกรรมการสอนของครู เป็นตัวแปรส่งผ่าน แสดงให้เห็นว่าเมื่อตัวแปรภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาและตัวแปรสุขภาพองค์การเพิ่มระดับขึ้นก็จะส่งผลผ่านตัวแปรพฤติกรรมการสอนของครู ทำให้ตัวแปรคุณภาพผู้เรียนเพิ่มขึ้นตามไปด้วย