DEVELOPMENT OF AN INTERDISCIPLINARY INTEGRATION MUSIC INSTRUCTIONAL MODEL IN THE DEVELOPMENT OF HIGHER ORDER MUSICAL THINKING SKILLS OF SECONDARY SCHOOL STUDENTS

Abstract

This research is Research and Development in 4 phases. Phase 1, A study of integrated music teaching behavior among high school music teachers, divided into 2 steps. Step 1, a survey of integrated music teaching behaviors among secondary music teachers in Bangkok and its vicinity, utilizing a researcher-developed instrument. Step 2, an in-depth interviews with 4 Purposive Sampling samples. Phase 2, the development of an interdisciplinary integration music instructional model to develop Higher Order Musical Thinking Skills in secondary school students. Phase 3, a study of the effectiveness of the model, the sample were 1 classroom of Mathayom 5 at Srinakharinwirot University Prasarnmit Demonstration School (Secondary) for 12 weeks using a One-Group Pretest-Posttest design. Phase 4, a complete version of the model. The study aimed to: 1) examine interdisciplinary integration music teaching behaviors of secondary music teachers 2) develop an interdisciplinary integration music instructional model 3) evaluate the effectiveness of the model. The findings were: 1) Factors supporting interdisciplinary integrated music teaching include teachers' experience, their appreciation of curriculum integration, and their ability to organize content autonomously. Conversely, hindering factors involve teachers' lack of awareness regarding the importance of integration, discomfort with the content, class periods, unprepared materials and resources, excessive student numbers per classroom, and inadequate prior knowledge among students. 2) The developed model consists of five instructional steps: Integrating Knowledge, Analyzing, Evaluating, Creating, and Distributing. 3) students' Higher Order Musical Thinking Skills in Analyzing and Creating has increse at the 0.01 significance level; however, Evaluating did not reach statistical significance.

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยและพัฒนา แบ่งออกเป็น 4 ระยะ ได้แก่ ระยะที่ 1 การศึกษาพฤติกรรมการจัดการเรียนรู้ดนตรีแบบบูรณาการระหว่างวิชาของครูผู้สอนดนตรีในระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย แบ่งออกเป็นขั้นที่ 1 การศึกษาเชิงปริมาณ เป็นการสำรวจพฤติกรรมการสอนดนตรีแบบบูรณาการระหว่างวิชาในระดับมัธยมศึกษาตอนปลายของครูผู้สอนในเขตกรุงเทพ ฯ และปริมณฑลด้วยแบบวัดที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น และขั้นที่ 2 การศึกษาเชิงคุณภาพ เป็นการสุ่มสัมภาษณ์เชิงลึกจากผู้ให้ข้อมูลในขั้นที่ 1 ระยะที่ 2 การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ดนตรีแบบบูรณาการระหว่างวิชาเพื่อส่งเสริมทักษะการคิดขั้นสูงทางดนตรีของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย ระยะที่ 3 การศึกษาประสิทธิผลของรูปแบบการจัดการเรียนรู้ดนตรี ฯ เป็นการทดลองใช้รูปแบบกับนักเรียนชั้น ม. 5 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร (ฝ่ายมัธยม) 1 ห้องเรียนเป็นเวลา 12 สัปดาห์ ด้วยการวิจัยเชิงทดลองแบบกลุ่มเดียวทดสอบก่อนและทดสอบหลัง และระยะที่ 4 การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ดนตรี ฯ (ฉบับสมบูรณ์) การวิจัยนี้มีจุดประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาพฤติกรรมการจัดการเรียนรู้ดนตรีแบบบูรณาการระหว่างวิชาของครูผู้สอนดนตรีในระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย 2) พัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ดนตรีแบบบูรณาการเพื่อส่งเสริมทักษะการคิดขั้นสูงทางดนตรีของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย และ 3) ศึกษาประสิทธิผลของรูปแบบ ฯ ผลการวิจัยพบว่า 1) ปัจจัยสนับสนุนให้เกิดการสอนดนตรีแบบบูรณาการระหว่างวิชา คือการที่ผู้สอนมีประสบการณ์ เห็นคุณค่าของการบูรณาการระหว่างวิชา และสามารถจัดเนื้อหาจากหลักสูตรอย่างอิสระ ส่วนปัจจัยขัดขวาง คือการที่ผู้สอนยังไม่เห็นความสำคัญของการสอนบูรณาการ ไม่ถนัดในเนื้อหา มีเวลาจัดการเรียนการสอนน้อย ความไม่พร้อมของวัสดุ อุปกรณ์ และสถานที่ จำนวนนักเรียนต่อห้องที่มากเกินไป ตลอดจนพื้นความรู้ของผู้เรียนไม่เพียงพอ 2) จากการพัฒนารูปแบบ ฯ พบว่ากระบวนการเรียนการสอนสามารถแบ่งเป็น 5 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นที่ 1 ถักทอความรู้ (Integrating Knowledge) ขั้นที่ 2 มุ่งสู่การวิเคราะห์ (Analysing) ขั้นที่ 3 บ่มเพาะประเมินค่า (Evaluating) ขั้นที่ 4 นำมาสร้างสรรค์ (Creating) และขั้นที่ 5 แบ่งปันแจกจ่าย (Distributing) 3) การศึกษาประสิทธิผลของรูปแบบฯ พบว่าคะแนนทักษะการคิดขั้นสูงด้านวิเคราะห์ดนตรีและด้านสร้างสรรค์ดนตรีเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ส่วนด้านประเมินค่าดนตรี พบว่าเพิ่มขึ้นอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ