THE RELATIONSHIPS BETWEEN MOTIVATION AND BEHAVIOR RECREATION ACTIVITIES AMONG STUDENTS AT SRINAKHARINWIROT UNIVERSITY PRASARNMIT DEMONSTRATION SCHOOL (SECONDARY)

Abstract

The objective of this research was to examine the motivation for participating in recreational activities, the behavioral patterns associated with such participation, and the relationship between motivation and recreational behavior among students at Srinakharinwirot University Prasarnmit Demonstration School (Secondary). The study sample consisted of 356 students from Grades 7 to 12 during the 2024 academic year. Data were collected through a questionnaire measuring both motivation and recreational behaviors. Statistical analysis included mean, standard deviation, and Pearson’s correlation coefficient.The findings revealed that the overall motivation for engaging in recreational activities among students was at a moderate level (Mean = 3.28, SD = 0.40), while their participation behavior was reported at a high level (Mean = 3.82, SD = 0.79). Furthermore, there was a statistically significant positive correlation at the 0.05 level between motivation and recreational behavior (r = 0.58), indicating a moderate positive relationship between students’ motivational levels and their engagement in recreational activities.

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแรงจูงใจในการปฏิบัติกิจกรรมนันทนาการ พฤติกรรมการปฏิบัติกิจกรรมนันทนาการ และความสัมพันธ์ระหว่างแรงจูงใจกับพฤติกรรมการปฏิบัติกิจกรรมนันทนาการของนักเรียนโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร (ฝ่ายมัธยม) กลุ่มตัวอย่างในการศึกษาครั้งนี้ คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-6 ปีการศึกษา 2567 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร (ฝ่ายมัธยม) จำนวน 356 คน ด้วยแบบสอบถามแรงจูงใจกับพฤติกรรมการปฏิบัติกิจกรรมนันทนาการของนักเรียนโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร (ฝ่ายมัธยม) สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน ผลการวิจัย พบว่า แรงจูงใจในการปฏิบัติกิจกรรมนันทนาการของนักเรียนโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร (ฝ่ายมัธยม) โดยรวมมีแรงจูงใจในการปฏิบัติกิจกรรมนันทนาการอยู่ในระดับปานกลาง (Mean=3.28, S.D.=0.40) พฤติกรรมการปฏิบัติกิจกรรมอยู่ในระดับมาก (Mean=3.82, S.D.=0.79) และความสัมพันธ์ระหว่างแรงจูงใจกับพฤติกรรมการปฏิบัติกิจกรรมนันทนาการของนักเรียนโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร (ฝ่ายมัธยม) โดยรวมเท่ากับ .58 นั่นคือแรงจูงใจในการปฏิบัตกิจกรรมนันทนาการกับพฤติกรรมการปฏิบัติกิจกรรมนันทนาการมีความสัมพันธ์ทางบวกระดับปานกลาง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05