EXPLORING APPROACHES FOR DEVELOPING PUBLIC SPACES TO PROMOTE ART IN THE ARI AREA, PHAYA THAI DISTRICT, BANGKOK

Abstract

This study aims (1) to explore the current use of public spaces in the Ari district, Phaya Thai, Bangkok, in the context of art promotion, and (2) to propose policy-oriented approaches for their development. Using qualitative methods and in-depth interviews with stakeholdersÑincluding creative organizers, residents, and government officialsÑthe study found that despite AriÕs strong cultural and social capital, public spaces face limitations in physical infrastructure and policy support. Access is often hindered by dependence on private-sector negotiation and a lack of centralized management.Drawing on Chulasak ChannarongÕs concept of public space as a Òsocial processÓ and Òcivic practice area,Ó alongside frameworks of Cultural Planning and Tactical Urbanism, the study recommends: establishing a cultural district plan; opening state-owned spaces for free public art use; and creating a multi-stakeholder working group. Further research is suggested on the relationship between public spaces and community well-being, including comparative studies and long-term testing of public art initiatives.

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์1 ) เพื่อศึกษาสถานการณ์ปัจจุบันของการใช้พื้นที่สาธารณะในย่านอารีย์ เขตพญาไท กรุงเทพมหานคร ในบริบทพื้นที่สาธารณะเพื่อส่งเสริมศิลปะ 2 ) เพื่อวิเคราะห์และเสนอแนวทางเชิงนโยบายในการพัฒนาพื้นที่สาธารณะในย่านอารีย์ เขตพญาไท กรุงเทพมหานคร ให้พื้นที่สาธารณะเพื่อส่งเสริมศิลปะ งานวิจัยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพโดยใช้ ผ่านการสัมภาษณ์เชิงลึกกับกลุ่มผู้มีส่วนร่วมในพื้นที่ รวมถึงผู้จัดกิจกรรมสร้างสรรค์ ผู้อยู่อาศัย และเจ้าหน้าที่รัฐที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับกิจกรรมศิลปะ ผลการศึกษาพบว่า พื้นที่สาธารณะในย่านอารีย์ยังมีข้อจำกัดด้านกายภาพและโครงสร้างเชิงนโยบาย แม้จะมีทุนทางสังคมและวัฒนธรรมที่เข้มแข็ง กลุ่มผู้ให้ข้อมูลสะท้อนถึงปัญหาการขาดกลไกกลางในการบริหารจัดการพื้นที่อย่างต่อเนื่อง การใช้พื้นที่ต้องพึ่งพาภาคเอกชน และมีข้อจำกัดในการเข้าถึงของประชาชนทั่วไป งานวิจัยเสนอให้มีการออกแบบแนวทางการพัฒนาพื้นที่โดยอิงจากแนวคิดของ จุลศักดิ์ ชาญณรงค์ ซึ่งให้ความสำคัญกับ Òพื้นที่ที่เป็นกระบวนการทางสังคมÓ และ Òพื้นที่ปฏิบัติการของประชาชนÓ รวมถึงการนำแนวทางของ Cultural Planning และ Tactical Urbanism มาใช้ในการพัฒนาเชิงระบบ ข้อเสนอแนะเชิงนโยบายประกอบด้วย การจัดทำแผนพัฒนาย่านเชิงวัฒนธรรม การเปิดพื้นที่ของรัฐสำหรับกิจกรรมศิลปะโดยไม่คิดค่าใช้จ่าย และการจัดตั้งคณะทำงานร่วมระหว่างภาครัฐ เอกชน และประชาชน นอกจากนี้ ยังเสนอให้มีงานวิจัยต่อยอดในรูปแบบความเชื่อมโยงระหว่างพื้นที่สาธารณะกับคุณภาพชีวิตของประชาชนในระดับเชิงเปรียบเทียบกับพื้นที่อื่นเพื่อทดลองแนวทางการใช้พื้นที่จริงในระยะยาว และศึกษาความเป็นไปได้ของการใช้พื้นที่สาธารณะเพื่อส่งเสริมศิลปะอย่างเป็นระบบ