THE DEVELOPMENT OF CAUSAL RELATIONSHIP MODEL OF FACTORS INFLUENCING EFFECTIVENESS OF SPECIAL EDUCATION CENTERS UNDER THE OFFICE OF BASIC EDUCATION COMMISSION

Abstract

The purposes of this research are as follows: (1) to develop a causal relationship model of factors influencing the effectiveness of special education centers under the Office of the Basic Education Commission; (2) to test the consistency of the model with empirical data; and (3) to propose policy recommendations for enhancing their effectiveness. The sample consisted of 500 teachers from these centers, selected through multi-stage random sampling. Data were collected using a five-point Likert scale questionnaire. Statistical analyses included basic statistics such as mean, standard deviation, skewness, kurtosis, and Pearson correlation coefficients, along with confirmatory factor analysis and structural equation modeling. The research results found that: (1) The developed model for identified key factors influencing the effectiveness including organizational competence, community participation, teacher competence, executive Leadership, and the effectiveness of special education centers; (2) The model showed a good fit with the data, with Chi-Square = 287.66, P-value = 0.078, df = 255, GFI = 0.960, AGFI = 0.940, CFI = 0.999, SRMR = 0.999, RMSEA = 0.016, and R² = 0.87; (3) Four policy recommendations were made: improving leadership capacity of school administrators, strengthening community participation in educational management, promoting the work effectiveness of teachers, and developing the organizational competency of special education centers.

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของศูนย์การศึกษาพิเศษ สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ตรวจสอบความสอดคล้องของโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของศูนย์การศึกษาพิเศษ สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานกับข้อมูลเชิงประจักษ์และเพื่อจัดทำข้อเสนอเชิงนโยบายในการยกระดับประสิทธิผลของศูนย์การศึกษาพิเศษสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ ครูศูนย์การศึกษาพิเศษ สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน จำนวน 500 คน ซึ่งได้มาจากการกำหนดขนาดของกลุ่มตัวอย่างโดยการสุ่มแบบหลายขั้นตอน (Muti-Stage Random Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูลในการวิจัยครั้งนี้เป็นแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือค่าสถิติพื้นฐาน ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ความเบ้ ความโด่ง และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน การวิเคราะห์สมการโครงสร้าง ผลการวิจัยพบว่า 1) โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของศูนย์การศึกษาพิเศษ สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานที่พัฒนาขึ้น ประกอบด้วย สมรรถนะองค์การ การมีส่วนร่วมของชุมชน สมรรถนะครู ภาวะผู้นำของผู้บริหารและประสิทธิผลของศูนย์การศึกษาพิเศษ 2) โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของศูนย์การศึกษาพิเศษ สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานที่พัฒนาขึ้นมีความสอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยมีค่า Chi-Square = 287.66, P-value =0.078, df=255, GFI=0.960, AGFI=0.940, CFI=0.999, SRMR=0.999, RMSEA=0.016 และR2= 0.87 และ 3) ข้อเสนอเชิงนโยบายในการการยกระดับประสิทธิผลของศูนย์การศึกษาพิเศษ สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน มี 4 ข้อเสนอ ได้แก่ เพิ่มขีดความสามารถการเป็นผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษา เสริมสร้างการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการศึกษา ส่งเสริมประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของครูและพัฒนาสมรรถนะองค์การของศูนย์การศึกษาพิเศษ