COMMERCIAL THEATER: A DECADE DURING 2007-2017 IN THAILAND

Abstract

This research concerned commercial theaters in Thailand between 2007 and 2017 and had the following aims: (1) the management of the top executives produced in commercial theaters used the marketing mix (7P), including Product, Price, Promotion, People, Place, Physics, and Process. The findings revealed that five out of the six participants from the chosen theater companies believed that the consideration and analysis of the target audience were the first priority for production at 83.33%. Theater performances with historical content, such as period dramas, were the most popular, as well as musical theater. Regarding ticket prices, five out of the six participants (83.33%) from commercial theater companies categorized them into six types by appropriateness of the purchasing power of audiences.The research findings suggested that festivals or special occasions were the best times for sales promotions. In terms of human management, most theater companies utilized outsourcing for production and the utilization of famous actors and actresses was a must for commercial theater production (83.33%). It was revealed that four out of six companies (66.67%) rented theaters for their productions. In the Thai context, decorations were important because the audience liked to take photos and share them on social media. Finally, it was found that the audience care process was essential for learning about their impressions; (2) the composition of a commercial theater, including plot, character, thought, dialogue, music, and spectacle. With regard to plot, four out of six of the companies (66.67%) produced historic dramas set in Thailand. It was found that the most popular character was the well-rounded character. In addition, in all companies, the essence of the most popular plays introduced the idea that nothing is certain. It was suggested that the plays carried simple dialogue and vocabulary, focusing on direct communication and music was used to tell the story. It was suggested that stage setting must be as realistic as possible. However, all companies focused on excitement and with the symbolic meaning in the context of the script.

การวิจัยเรื่องละครเวทีเชิงพาณิชย์ ระหว่างปี พ.ศ. 2550 – พ.ศ. 2560 ในประเทศไทย มีวัตถุประสงค์ ข้อ 1. เพื่อศึกษาการบริหารจัดการของกลุ่มผู้บริหารที่ผลิตละครเวทีเชิงพาณิชย์ของไทย โดยใช้หลักส่วนประสมทางการตลาดบริการ หรือ 7P’s ได้แก่ Product, Price, Promotion, People, Place, Physical, Process จากการศึกษา พบว่า 5 ใน 6 บริษัทผลิตละครเวทีเชิงพาณิชย์ เห็นว่า สิ่งสำคัญในการผลิตผลงานจำเป็นต้องเลือกและวิเคราะห์กลุ่มเป้าหมายของผู้ชมเป็นสิ่งแรก คิดเป็นร้อยละ 83.33 เห็นว่า ลักษณะของเรื่องที่ได้รับความนิยมทุกบริษัทมีเนื้อหาที่แสดงถึงเหตุการณ์ในอดีต พบว่า ละครเพลงเป็นรูปแบบที่ได้รับความนิยม ราคาบัตรชมละครเวที 5 ใน 6 บริษัทผลิตละครเวทีเชิงพาณิชย์ มี 6 ระดับเพื่อให้เหมาะกับกำลังซื้อของผู้ชมที่หลากหลาย คิดเป็นร้อยละ 83.33 พบว่าการส่งเสริมการขายในช่วงเทศกาลเป็นการส่งเสริมการขายที่ดีที่สุด การบริหารบุคคลทุกบริษัทใช้ทีมงานในการผลิตจากบุคลากรภายนอก 5 ใน 6 บริษัทผลิตละครเวทีเชิงพาณิชย์ อีกทั้งการใช้นักแสดงที่มีชื่อเสียงจำเป็นต่อการผลิตละครเวทีเชิงพาณิชย์ โดยคิดเป็นร้อยละ 83.33 สถานที่จัดแสดง 4 ใน 6 บริษัทผลิตละครเวทีเชิงพาณิชย์ต้องเช่าโรงละครเพื่อการจัดแสดงละคร คิดเป็นร้อยละ 66.67 พบว่าในบริบทไทยการตกแต่งโรงละครที่จัดแสดงเป็นสิ่งสำคัญเนื่องมาจากผู้ชมนิยมถ่ายภาพลงสื่อสังคมออนไลน์ พบว่า กระบวนการดูแลผู้ชมเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อสร้างความประทับใจให้กับผู้ชม ข้อ 2.เพื่อศึกษาองค์ประกอบของละครเวทีเชิงพาณิชย์ ในประเด็น Plot, Character, Thought, Dialogue, Song & Music, Spectacle พบว่า 4 ใน 6 บริษัทผลิตละครเวทีเชิงพาณิชย์ โครงเรื่อง ร้อยละ 66.67 เป็นละครประเภท ละครชีวิต (Drama) และเป็นเรื่องราวชีวิตของคนไทยในอดีต พบว่า ตัวละครของเรื่องที่ได้รับความนิยมสูงของทุกบริษัท มีลักษณะเป็น Well - Rounded Character พบว่า สารสาระของละครที่ได้รับความนิยมสูงที่สุดของทุกบริษัท นำเสนอสัจธรรมของสรรพสิ่งที่ไม่เที่ยงแท้ บทสนทนาต้องเข้าใจง่าย คำศัพท์ไม่ซับซ้อน เน้นการสื่อสารตรงประเด็น เพลงประกอบละครทำหน้าที่ ดำเนินเรื่อง ภาพบนเวทีต้องสมจริง ทว่าฉากของทุกบริษัทเน้นสร้างความตื่นตาตื่นใจแต่มีความหมายเชิงสัญลักษณ์ตามบริบทของบทละคร.