EFFECTS OF COMBINED TRAINING PROGRAM ON THE AGILITY OF MALE VOLLEYBALL PLAYERS

Abstract

This research aimed to 1) examine the effects of a combined training program on agility in male volleyball players; 2) compare the effects of the combined training program on agility before training, and after 4 and 8 weeks of training between Experimental Group 1 and Experimental Group 2; and 3) compare agility performance before training, and after 4 and 8 weeks of training across the two experimental groups. The participants were 20 male volleyball players from a school in Bangkok, selected through purposive sampling. The participants were ranked in ascending order based on their agility test scores and then paired and assigned into two groups of 10 using simple random sampling. The research instruments included two formats of a combined training program and an agility test. Data were analyzed using one-way repeated measures ANOVA and paired-sample t-tests. The results showed that: 1) agility performance in both groups significantly improved after 4 and 8 weeks of training compared to pre-training levels (p < .05); 2) pairwise comparisons revealed significant differences in agility between pre-training, week 4, and week 8, with week 8 results significantly higher than both week 4 and pre-training scores (p < .05); and 3) there was no significant difference in agility between the two groups at pre-training and week 4, but a significant difference was found at week 8 (p < .05).

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาผลของโปรแกรมฝึกแบบควบคู่ที่ส่งผลต่อความคล่องแคล่วว่องไวในนักกีฬาวอลเลย์บอลชาย 2) เปรียบเทียบผลของโปรแกรมฝึกแบบควบคู่ที่ส่งผลต่อความคล่องแคล่วว่องไวในนักกีฬาวอลเลย์บอลชาย ระหว่างก่อนการฝึกและหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 4 และสัปดาห์ที่ 8 ของกลุ่มทดลองที่ 1 และกลุ่มทดลองที่ 2 และ3) เปรียบเทียบผลของโปรแกรมฝึกแบบควบคู่ที่ส่งผลต่อความคล่องแคล่วว่องไวในนักกีฬาวอลเลย์บอลชาย ระหว่างกลุ่มของก่อนฝึกและหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 4 และสัปดาห์ที่ 8 ประชากรเป็นนักกีฬาวอลเลย์บอลชาย สังกัดโรงเรียนแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร จำนวน 20 คน โดยเลือกแบบเจาะจง ใช้วิธีการแบ่งกลุ่ม เรียงลำดับคะแนนจากน้อยไปหามาก จากการทดสอบความคล่องแคล่วว่องไว จากนั้นแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม ด้วยวิธีการจับคู่ และทำการเลือกกลุ่มทดลอง โดยใช้วิธีการสุ่มอย่างง่ายได้กลุ่มทดลองที่ 1 จำนวน 10 คน กลุ่มทดลองที่ 2 จำนวน 10 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ โปรแกรมการฝึกแบบควบคู่ จำนวน 2 รูปแบบ และแบบทดสอบความคล่องแคล่วว่องไว วิเคราะห์ข้อมูลด้วยความแปรปรวนแบบทางเดียวชนิดวัดซ้ำ และใช้สถิติแบบที ผลการวิจัย พบว่า 1) หลังฝึกสัปดาห์ที่ 4 และสัปดาห์ที่ 8 ของกลุ่มทดลอง 1 และกลุ่มทดลอง 2 มีความคล่องแคล่วว่องไวที่สูงขึ้นกว่าก่อนฝึกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2) ผลการเปรียบเทียบรายคู่ของระยะเวลาในการฝึกแบบควบคู่ที่มีต่อความคล่องแคล่วว่องไวในนักกีฬาวอลเลย์บอลชายหลังฝึกสัปดาห์ที่ 4 และหลังฝึกสัปดาห์ที่ 8 แตกต่างจากก่อนฝึก และหลังฝึกสัปดาห์ที่ 8 แตกต่างจากหลังฝึกสัปดาห์ที่ 4 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 3) ผลการเปรียบเทียบความคล่องแคล่วว่องไวในนักกีฬาวอลเลย์บอลชายก่อนฝึก หลังฝึกสัปดาห์ที่ 4 และหลังฝึกสัปดาห์ที่ 8 ระหว่างกลุ่มทดลองที่ 1 และกลุ่มทดลองที่ 2 ก่อนการฝึกและหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 4 ไม่แตกต่างกัน และหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 8 แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05